Unya ang asawa sa usa sa mga anak sa mga propeta mihilak ngadto kang Eliseo, “Ang imong sulugoon nga akong bana namatay ug ikaw nahibalo nga ang imong sulugoon mahadlokon sa Ginoo ug ang tigpautang ug salapi ania aron sa pagkuha sa akong duha ka anak aron himoon niyang ulipon.” …
Ug si Eliseo miingon kaniya, “Unsay buhaton nako alang kanimo? Suginli ako, unsay anaa kanimo sa balay?” Ug siya miingon, “Ang imong sulugoon walay bisan unsa didto sa balay, gawas sa usa ka tibod nga lana.” …
Unya sulod ug tak-opi ang pultahan sa luyo nimo ug sa imong mga anak nga lalaki, ug sudli kining tanan nga mga sudlanan, ug inigkapuno sa usa, laina kini.” …
Busa miadto siya gikan kaniya, ug gitak-op ang pultahan sa luyo niya ug sa iyang mga anak nga lalaki ug ilang gidala kaniya ang mga sudlanan ug iyang gisudlan. …
Sa pagkapuno sa mga sudlanan, siya miingon sa iyang anak, “Dad-i pa ako ug laing sudlanan.” Ug siya miingon kaniya, “Wala nay laing sudlanan.” Unya mihunong pag-agas ang lana.…
Unya siya miadto ug gisuginlan ang tawo sa Dios, ug siya miingon, “Lakaw, ibaligya ang lana ug bayri ang imong utang ug ang mahibilin niini makabuhi na kanimo ug sa imong mga anak.”…
Usa ka adlaw niana, si Eliseo miadto sa Sunam, diin may nagpuyo nga usa ka dato nga babaye nga mipugos kaniya sa pagkaon. Busa matag agi niya niadtong dapita, mohapit gayod siya sa balay aron mokaon. …
Maghimo kita ug gamay nga lawak nga binungbongan diha sa atop ug butangan nato kini alang kaniya ug higdaanan, lamisa, lingkoranan ug suga aron nga inig-anhi niya kanato makapuyo siya.”…
Ug siya miingon kaniya, “Karon ingna siya, Tan-awa, ikaw nahasol pag-ayo alang kanamo, unsay angayng buhaton alang kanimo? Aduna ka bay buot isulti ngadto sa hari, o ngadto sa tigmando sa kasundalohan?” Ug siya mitubag, “Ako nagpuyo uban sa akong kaugalingong katawhan.” …
Ug siya miingon, “Niining panahona, sumad karon, ikaw magkugos ug usa ka anak nga lalaki.” Ug siya miingon, “Dili, akong agalon, O tawo sa Dios, ayaw pagbakak sa imong sulugoon.”…
Ug iyang gitawag ang iyang bana, ug miingon, “Naghangyo ako kanimo, padad-i ako ug usa sa mga sulugoon ug usa sa mga asno, aron makaadto dayon ako ngadto sa tawo sa Dios ug makabalik usab.”…
Ug siya miingon, “Nganong moadto man ikaw kaniya niining adlawa? Dili man unta bag-ong bulan o adlaw nga igpapahulay.” Ug siya miingon, “Mahimo ra kana.”…
Busa mipanaw siya ug miadto sa tawo sa Dios didto sa bukid sa Carmel. Sa pagkakita sa tawo sa Dios kaniya nga nagsingabot sa layo, siya miingon kang Gihasi nga iyang sulugoon, “Tan-awa, atua sa unahan ang Sunamhanon. …
Ug sa pag-abot niya ngadto sa tawo sa Dios didto sa bungtod, iyang gikuptan ang tiil niini. Ug si Gihasi mipaduol aron sa pagtukmod kaniya palayo apan ang tawo sa Dios miingon, “Pasagdi siya, kay anaa siya sa dakong kagul-anan ug ang Ginoo nagtago niini gikan kanako ug wala magsugilon kanako.”…
Unya siya miingon kang Gihasi, “Baksi ang imong mga hawak ug kupti ang akong sungkod ug lakaw. Kon ikaw makasugat ni bisan kinsa, ayaw paghatag kaniya ug katahoran, ug kon may mangatahoran kanimo, ayaw pagtubag; ug ibutang ang akong sungkod sa ibabaw sa nawong sa bata.” …
Unya ang inahan sa bata miingon, “Ingon nga ang Ginoo buhi, ug ingon nga ikaw gayod buhi, ako dili mobiya kanimo.” Ug siya mitindog ug misunod kaniya. …
Ug si Gihasi nag-una kanila ug gibutang ang sungkod sa ibabaw sa nawong sa bata apan walay tingog o timailhan nga nabuhi. Busa mibalik siya aron sa pagsugat kaniya ug misugilon kaniya, “Ang bata wala momata.”…
Ug misaka siya ug mihapa ibabaw sa bata, ug gibutang ang iyang baba sa ibabaw sa baba niini, ug ang iyang mga mata sa ibabaw sa mga mata niini, ug ang iyang mga kamot sa ibabaw sa mga kamot niini. Samtang siya mituy-od ibabaw kaniya, ang unod sa bata nag-anam ug kainit. …
Unya siya mibangon ug naglakawlakaw sa sulod sa balay ug misaka pag-usab ug mituy-od sa iyang kaugalingon ibabaw kaniya ug ang bata miatsi sa makapito ug mibuka sa iyang mga mata.…
Ug iyang gitawag si Gihasi ug giingnan “Tawga ang Sunamhanon.” Busa iyang gitawag siya. Ug sa pag-abot niya didto kaniya, siya miingon, “Kuhaa ang imong anak.” …
Unya si Eliseo miadto pag-usab sa Gilgal sa dihang may gutom didto sa yuta. Ug ang pundok sa mga propeta naglingkod sa iyang atubangan ug siya miingon sa iyang sulugoon, “Itak-ang ang dakong kulon ug pagluto ug utan alang sa pundok sa mga propeta.”…
Ug ang usa kanila miadto sa kapatagan aron sa pagpanguha ug mga utanon ug nakakita ug bagon nga ihalas ug nanguha sa mga ihalas nga kalbasa nga igong mapas-an, ug miuli ug gihiwahiwa kini ug gisulod sa kulon bisan wala siya makaila niini. …
Busa ila kining gisukad aron ipakaon sa mga tawo. Ug sa nagkaon na sila sa utan sila naninggit, “O tawo sa Dios, adunay kamatayon sa kulon.” Ug dili sila makakaon niini.…
Apan siya miingon, “Pagdala ug harina.” Ug iya kining gisulod sa kulon ug miingon, “Sandoki ang mga tawo aron sila makakaon.” Ug walay makadaot diha sa sulod sa kulon.…
Dihay usa ka tawo nga gikan sa Baal-salisa nga nagdala sa mga unang bunga ngadto sa tawo sa Dios, 20 ka pan nga sebada ug bag-ong inani nga mga uhay sa trigo diha sa iyang sako. Ug si Eliseo miingon, “Hatagi ang katawhan aron sila makakaon.”…
Apan ang iyang sulugoon miingon, “Unsaon nako pagbutang niini sa atubangan sa usa ka gatos ka tawo?” Busa siya miingon, “Hatagi ang katawhan, aron sila makakaon, kay kini mao ang giingon sa Ginoo, ‘Sila mangaon ug magbilin ug salin niini.’ ” …
