Genesis 48

Human niini si Jose giingnan, “Tan-awa, nasakit ang imong amahan.” Ug iyang gidala uban kaniya ang iyang duha ka anak nga lalaki nga si Manases ug si Efraim.…

Ug kini gisugilon kang Jacob, “Ang imong anak nga si Jose mianhi kanimo.” Ug nanglimbasog si Israel sa iyang kaugalingon ug milingkod sa higdaanan.…

 Ug si Jacob miingon kang Jose, “Ang Dios nga Labing Gamhanan mipakita kanako didto sa Luz sa yuta sa Canaan ug gipanalanginan niya ako. …

Ug siya miingon kanako, ‘Tan-awa, ikaw himoon nako nga mabungahon, ug ikaw akong padaghanon ug himoon nga usa ka panon sa mga katawhan. Ug ihatag ko kining yutaa sa imong mga kaliwat nga mosunod kanimo ingon nga panulundon nga dayon.’ …

Ug karon ang imong duha ka anak nga lalaki nga nangatawo kanimo sa yuta sa Ehipto sa wala pa ako moanhi kanimo dinhi sa Ehipto, akoa sila. Si Efraim ug si Manases maakoa sama kang Ruben ug kang Simeon.…

Ug ang mga anak nga matawo kanimo sunod kanila maimo. Sila tawgon pinaagi sa ngalan sa ilang mga igsoon, sumala sa ilang mga panulundon. …

 Kay sa paggikan nako sa Padan, nasubo ako kay namatay man si Raquel didto sa yuta sa Canaan, sa dalan nga dili na kaayo layo gikan sa Efrata. Ug gilubong nako siya didto sa dalan padulong sa Efrata nga mao ang Betlehem.”…

Sa dihang nakita ni Israel ang mga anak ni Jose, miingon siya, “Kinsa ba kini sila?”…

Ug si Jose miingon sa iyang amahan, “Sila ang akong mga anak nga gihatag sa Dios kanako dinhi.” Ug siya miingon, “Palihog, paduola sila karon kanako ug panalanginan nako sila.” …

Ug ang mga mata ni Israel lubog na tungod sa katigulang, ug halap na siya. Ug sila gipaduol kaniya, ug mihalok siya kanila ug iyang gigakos sila.…

Ug si Israel miingon kang Jose, “Wala na ako maghunahuna nga makakita pa sa imong nawong apan, tan-awa, gitugot sa Dios kanako nga makakita usab sa imong mga anak.” …

Ug sila gikuha ni Jose gikan sa iyang mga tuhod ug giyukbo niya ang iyang kaugalingon ngadto sa yuta. …

Ug silang duha gikuha ni Jose, si Efraim diha sa iyang tuo, dapit sa wala ni Israel ug si Manases sa iyang wala dapit sa tuo ni Israel, ug sila gipaduol kaniya.…

Unya gituy-od ni Israel ang iyang kamot nga tuo, ug gibutang sa ibabaw sa ulo ni Efraim, nga mao ang manghod, ug ang iyang kamot nga wala sa ibabaw sa ulo ni Manases. Gisaylo niya ang iyang mga kamot kay si Manases mao man ang kamagulangan.…

Ug gipanalanginan niya si Jose, ug siya miingon,“Ang Dios nga sa iyang atubangan naglakaw ang akong katigulangan nga si Abraham ug si Isaac, ang Dios nga nagtultol kanako sa tibuok nakong kinabuhi hangtod niining adlawa,…

Ang anghel nga nagluwas kanako gikan sa tanan nga kadaotan, magpanalangin niining mga batan-on, ug diha kanila ang akong ngalan magpadayon ug ang ngalan sa akong mga ginikanan nga si Abraham ug si Isaac, ug magpadaghan kanila sa hilabihan gayod sa taliwala sa yuta.”…

Sa pagkakita ni Jose nga ang iyang amahan nagbutang sa iyang kamot nga tuo sa ibabaw sa ulo ni Efraim, kini wala makapahimuot kaniya. Ug gikuptan niya ang kamot sa iyang amahan aron ibalhin niya gikan sa ulo ni Efraim ngadto sa ulo ni Manases.…

Ug miingon si Jose sa iyang amahan, “Dili kana mao, amahan ko, kay kini mao ang kamagulangan, ibutang ang imong tuong kamot sa ibabaw sa ulo niya.”…

Apan ang iyang amahan mibalibad, ug miingon, “Nahibalo ako niini, anak ko, nahibalo ako. Siya usab mahimong usa ka katawhan ug siya usab padaghanon apan ang iyang manghod nga lalaki mahimong dako kay kaniya ug ang iyang kaliwatan mahimong usa ka panon sa mga nasod.”…

Busa gipanalanginan niya sila niadtong adlawa, nga nag-ingon,“Pinaagi kanimo magpanalangin si Israel nga mag-ingon, ‘Ang Dios maghimo kanimo nga sama kang Efraim ug sama kang Manases.’ ”Busa si Efraim iyang gibutang sa atubangan ni Manases.…

Unya si Israel miingon kang Jose, “Tan-awa, hapit na ako mamatay, apan ang Dios mag-uban kaninyo ug siya magpabalik kaninyo ngadto sa yuta sa inyong mga katigulangan. …

Ug hatagan ko ikaw ug usa pa gayod ka bahin nga labaw sa bahin sa imong mga igsoon, kadtong gikuha nako gikan sa kamot sa mga Amorihanon pinaagi sa akong espada ug pinaagi sa akong pana.”…