Si Naaman nga tigmando sa kasundalohan sa hari sa Siria usa ka bantogang tawo uban sa iyang agalon, ug gitahod pag-ayo tungod kay pinaagi kaniya ang Ginoo mihatag sa pagdaog sa Siria. Usa siya ka isog nga tawo apan usa ka sanlahon.…
Ug ang hari sa Siria miingon, “Lakaw ug magpadala ako ug usa ka sulat ngadto sa hari sa Israel.” Busa siya milakaw ug gidala niya ang napulo ka talanton nga plata, unom ka libo ka siklo nga bulawan ug napulo ka mahalon nga bisti. …
Ug iyang gidala ang sulat ngadto sa hari sa Israel, nga nag-ingon, “Sa diha nga moabot kanimo kining sulata, hibaloi nga gipadala nako kanimo si Naaman nga akong sulugoon, aron imo siyang ayohon sa iyang sanla.” …
Ug sa pagkabasa sa hari sa Israel sa sulat, iyang gigisi ang iyang mga bisti, ug miingon, “Dios ba ako nga magpatay o magbanhaw, nga kining tawhana nagpadala man kanako ug pulong aron sa pag-ayo sa usa ka tawo gikan sa iyang sanla? Palandonga lamang ug tan-awa kon giunsa niya pagpangita ug bikil batok kanako.”…
Apan sa pagkadungog ni Eliseo nga tawo sa Dios nga ang hari sa Israel naggisi sa iyang mga bisti, iyang gipasugoan ang hari nga nag-ingon, “Nganong gigisi man nimo ang imong mga bisti? Paanhia siya karon kanako aron siya mahibalo nga adunay usa ka propeta sa Israel.”…
Ug si Eliseo nagpadala ug usa ka sinugo ngadto kaniya nga nag-ingon, “Lakaw ug hugasi ang imong kaugalingon didto sa Jordan sa makapito ug ang imong lawas maulian ug ikaw mahinlo.” …
Apan si Naaman nasuko ug mipahawa nga nag-ingon, “Ako nagdahom nga siya mogula gayod nganhi kanako ug motindog ug magtawag sa ngalan sa Ginoo nga iyang Dios ug magwarawara sa iyang kamot diha sa maong dapit, ug mamaayo ang sanla. …
Dili ba ang Abana ug ang Pharpar nga mga suba sa Damasco maayo pa kay sa tanang tubig sa Israel? Dili ba ako makapanghugas niini ug mahinlo?” Busa siya mitalikod ug mipahawa nga nasuko.…
Apan ang iyang mga sulugoon miduol ug miingon kaniya, “Amahan ko, kon ang propeta magsugo kanimo sa pagbuhat ug dakong butang, dili ba buhaton nimo kini? Unsa pa kaha nga misulti lamang siya kanimo, ‘Panghugas, ug mahinlo ka’?” …
Busa siya miadto ug mitunlob sa iyang kaugalingon sa makapito didto sa Jordan, sumala sa pulong sa tawo sa Dios, ug ang iyang lawas naulian sama sa lawas sa gamayng bata ug siya nahinlo.…
Unya mibalik siya ngadto sa tawo sa Dios, siya ug ang tanan niyang kauban, ug miadto ug mitindog sa iyang atubangan ug siya miingon, “Karon, ako nahibalo nga walay Dios sa tanang yuta gawas sa Israel. Busa dawata karon ang usa ka gasa gikan sa imong sulugoon.” …
Apan siya miingon, “Ingon nga ang Ginoo buhi, siya nga akong gialagaran, ako dili modawat sa bisan unsa.” Ug gipugos niya siya sa pagkuha niini apan siya nagdumili. …
Unya si Naaman miingon, “Kon dili, ako naghangyo kanimo, hatagi ang imong sulugoon ug yuta nga makarga sa duha ka mula, kay gikan karon, ang imong sulugoon dili na maghalad ug halad nga sunogon o inihaw ngadto sa laing mga dios, kondili sa Ginoo. …
Niining butanga, ang Ginoo magpasaylo unta sa imong sulugoon, sa diha nga ang akong agalon moadto sa balay ni Rimon aron sa pagsimba didto, nga magsandig sa akong bukton ug ako magyukbo sulod sa balay ni Rimon, ang Ginoo magpasaylo sa imong sulugoon niining butanga.” …
si Gihasi nga sulugoon ni Eliseo nga tawo sa Dios, miingon, “Tan-awa, ang akong agalon nagluwas niining Naaman nga Sirianhon sa walay pagdawat diha sa iyang kamot nianang iyang gidala. Ingon nga ang Ginoo buhi, ako moapas kaniya ug kuhaon nako ang bisan unsa gikan kaniya.” …
Busa si Gihasi misunod kang Naaman. Ug sa pagkakita ni Naaman nga may nagsunod kaniya, nanaog siya sa karwahi aron sa pagsugat kaniya ug miingon, “Maayo ba ang tanan?”…
Ug siya miingon, “Ang tanan maayo. Ang akong agalon nagpaanhi kanako nga nag-ingon, ‘Karon may miabot kanako gikan sa kabungtoran sa Efraim nga duha ka batan-ong lalaki gikan sa pundok sa mga propeta, hatagi sila, ako naghangyo kanimo, ug usa ka talanton nga plata ug duha ka mahalon nga bisti.’ ”…
Ug si Naaman miingon, “Ikalipay ang pagkuha sa duha ka talanton.” Ug iyang gipugos siya, ug giputos ang duha ka talanton nga plata sa duha puntil, lakip ang duha ka mahalon nga bisti, ug gipalukdo sa duha sa iyang mga sulugoon ug ilang gidala kini sa atubangan ni Gihasi. …
Ug sa pag-abot niya sa bungtod, iyang gikuha kini gikan sa ilang kamot, ug gihipos kini sa sulod sa balay ug iyang gipalakaw ang mga tawo, ug sila namahawa.…
Unya misulod siya ug mitindog sa atubangan sa iyang agalon. Ug si Eliseo miingon kaniya, “Diin ka man gikan, Gihasi?” Ug siya miingon, “Ang imong sulugoon wala molakaw sa laing dapit.” …
Apan siya miingon kaniya, “Wala ba mahiuban kanimo ang akong kasingkasing sa pagkanaog sa tawo sa iyang karwahi aron sa pagsugat kanimo? Panahon ba karon sa pagdawat ug salapi ug bisti, mga kaolibohan ug mga parasan, mga karnero, mga baka, mga sulugoon nga lalaki ug mga sulugoon nga babaye? …
Busa ang sanla ni Naaman motakboy kanimo ug sa imong mga kaliwat hangtod sa hangtod.” Ug siya mipahawa sa iyang atubangan nga usa ka sanlahon ug puti kaayo.…
